Είναι ένας αυθεντικός bon viveur, με ροκ ψυχή κατά την άποψή μου, ένας άνθρωπος αυθόρμητος, οικείος, σοβαρός και όχι σοβαροφανής, που δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του και εκφράζει ξεκάθαρα την άποψή του. Έχει εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ, ιδιαίτερο στιλ και έντονη προσωπικότητα. Είναι αναμφισβήτητα ένας πολίτης του κόσμου! Άραγε η Θεσσαλονίκη, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πιο κοσμοπολίτισσα, έχει μοιάσει τελικά στον δήμαρχό της;
Της Μάνιας Μπούσμπουρα
Φωτογράφος: Άρης Ράμμος
Ποιος άλλος θα ήταν ο ιδανικότερος να μου μιλήσει για τη Θεσσαλονίκη από τον εδώ και επτά χρόνια δήμαρχο της πόλης; Αυτή ήταν μια αυθόρμητη σκέψη μου όταν «στήναμε» το τεύχος Νοεμβρίου. Δεν σας κρύβω, όμως, πως η προσωπικότητα του Γιάννη Μπουτάρη, που εδώ και χρόνια κέντριζε το ενδιαφέρον μου, έκανε την πρόκληση πολύ πιο μεγάλη. Έτσι, μπήκα στον πειρασμό να επιδιώξω αυτήν τη συνάντηση-συνέντευξη, και μια μέρα, με πολύ φορτωμένο πρόγραμμα για τον ίδιο, ήρθε νωρίς το πρωί να με συναντήσει στο λιμάνι της πόλης για να με ξεναγήσει στη δική του Θεσσαλονίκη. Φτάνοντας, ήταν ιδιαίτερα ευγενής και οικείος, πρόθυμος να ακολουθήσει ό,τι του πρότεινα για τη φωτογράφισή του και τη συνέντευξή μας. Και θα σας πω κάτι ειλικρινά: όσο καλύτερα γνώριζα τον Γιάννη Μπουτάρη μιλώντας μαζί του, τόσο περισσότερο ηχούσε στ’ αυτιά μου το My way του Frank Sinatra. Γιατί όλα φαίνεται να έχουν γίνει στη ζωή του, και να γίνονται ακόμη, με τον δικό του μοναδικό τρόπο! Έπειτα από επτά χρόνια δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, πώς βιώνετε σήμερα μια βόλτα στην πόλη; Νιώθετε καλύτερα σ’ αυτήν; Όταν πηγαίνετε το πρωί στο γραφείο σας, όταν κυκλοφορείτε στους δρόμους, όταν βγαίνετε έξω το βράδυ, υπάρχουν πράγματα που σας «χαλάνε» και πώς τα αντιμετωπίζετε; Τα πράγματα που με «χαλάνε» είναι ο εγωισμός και η έλλειψη κοινωνικής συνείδησης. Αυτά εκφράζονται με την αναρχία στο κυκλοφοριακό, την κατάσταση των σκουπιδιών στους δρόμους, στα πάρκα και παντού –παρόλο που αυτή έχει βελτιωθεί–, αλλά και η νοοτροπία που επικρατεί –όχι μόνο στην πόλη μας, φυσικά–, όπου μειοψηφίες προσπαθούν να επιβάλουν την άποψή τους. Υπάρχουν στιγμές που βρίζετε τον δήμαρχο της πόλης για τα κακώς κείμενα; Υπάρχουν κάποιες τέτοιες στιγμές. Προσπαθώ να βρω γιατί δεν μπορούμε να βάλουμε σε μια σειρά ορισμένα αυτονόητα πράγματα. Κι αυτό έπειτα από επτά χρόνια. Σκοντάφτουμε στη λογική των υπηρεσιών, «έτσι το κάναμε πάντα». Και, φυσικά, δεν φταίνε μόνο οι υπηρεσίες που δεν γίνονται πράγματα. Όταν φιλοξενούμε έναν φίλο στην πόλη μας, θέλουμε να του δείχνουμε τα καλύτερα. Σήμερα, που είμαστε μαζί, τι θα θέλατε να μου δείξετε ώστε φεύγοντας να πάρω μαζί μου ωραίες εικόνες και αναμνήσεις; Την παραλία, τη Ροτόντα, τον Λευκό Πύργο, το Πανεπιστήμιο, τις εκκλησίες, τις ταβέρνες, τις γειτονιές με τα μπαράκια, την αγορά, τ’ αγόρια και τα κορίτσια που κατακλύζουν την Α’ προβλήτα στο λιμάνι, αλλά και όλο το ιστορικό κέντρο. Όλα αυτά είναι η ζωντάνια της πόλης. Τι θα κρύψετε έντεχνα; Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί και δεν έχετε καταφέρει να αντιμετωπίσετε; Δεν νομίζω ότι έχουμε να κρύψουμε κάτι. Λέμε αυτά για τα οποία δεν είμαστε περήφανοι, αλλά και πώς σκοπεύουμε να τα διορθώσουμε. Τι σας πονάει στη Θεσσαλονίκη και δεν έχει να κάνει με τις δικές σας αρμοδιότητες; Οι συγκοινωνίες (λεωφορεία, μετρό, παράκτια συγκοινωνία), τα σχολεία, η διαχείριση του θαλάσσιου μετώπου και του περιαστικού δάσους Σέιχ Σου και η ανάγκη να υπάρχει μητροπολιτική διοίκηση στο Πολεοδομικό Συγκρότημα.
Νομίζω πως το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί, σε όποια θέση κι αν βρίσκεσαι, όποιο επάγγελμα κι αν κάνεις, είναι να εφησυχάσεις, να θεωρήσεις πως κατέχεις μια κατάσταση. Και ακόμη πιστεύω πως ένας δήμαρχος πρέπει να είναι involved στην πόλη του και όχι outsider, να ζει ως απλός πολίτης της και να πράττει ως ο πρώτος πολίτης της. Δεν μου αρέσει καθόλου, για παράδειγμα, όταν ακούω ότι ένας δήμαρχος δεν ζει στον δήμο που διοικεί, το βρίσκω απαράδεκτο. Ποια είναι η άποψή σας σχετικά μ’ αυτό; Και κυρίως πείτε μου κατά πόσο και πώς αφουγκράζεστε καθημερινά τις ανάγκες, τις αλλαγές και τον παλμό της πόλης σας; Πρακτικά… Σίγουρα δεν είναι καλό ο δήμαρχος να μένει εκτός πόλης. Προσωπικά, είμαι αστός, με πλήρη συνείδηση του όρου. Δεν θα μπορούσα να ζω σε προάστιο. Περπατάω πολύ στην πόλη και μιλάω με τον καθένα που με σταματά, με καταστηματάρχες, με συλλογικές ομάδες. Και ακούω υπομονετικά όποιον με σταματήσει στον δρόμο, συνήθως για να μου εκφράσει παράπονα για οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε. Τον Ιούνιο του 2013 είχα παραβρεθεί στην επίδειξη μόδας της Denise Eleftheriou στον Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ). Θυμάμαι ότι είχα βρει την ιδέα του συνδυασμού της υψηλής ραπτικής με την ανακύκλωση σκουπιδιών πολύ προχωρημένη και, παρότι σας θεωρούσα ανέκαθεν open-minded άνθρωπο, είχα εκπλαγεί από το γεγονός ότι δεχθήκατε να διαθέσετε τον χώρο για την επίδειξη, ενώ η σπουδαία δουλειά που είχε γίνει στον χώρο μεταφόρτωσης σκουπιδιών με είχε εντυπωσιάσει. Αν σας είχα δει τότε από κοντά, θα σας είχα συγχαρεί – το κάνω τώρα με καθυστέρηση. Τα σκουπίδια, βέβαια, στην πόλη σας, όπως και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας –να μη θυμίσω την Αθήνα, που το καλοκαίρι οι τουρίστες φωτογραφίζονταν με τα σκουπίδια φόντο–, εξακολουθούν να είναι ένα αγκάθι. Και ξέρω πως δεν είναι εφικτό να εξαφανιστούν, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις που θαυμάζω, αφού στα κτίρια δεν έχει προνοηθεί χώρος για να κρύβονται οι κάδοι απορριμμάτων. Τι σκέφτεστε σχετικά μ’ αυτό; Τι μπορεί να γίνει; Τα σκουπίδια είναι πραγματικά ένα τεράστιο πρόβλημα, ειδικά για μεγάλες, πυκνοκατοικημένες πόλεις. Το σύστημα των κάδων απορριμμάτων, ανακύκλωσης και γυαλιού αποδεικνύεται στην πράξη ότι δεν είναι το καλύτερο. Είναι πολλοί οι λόγοι, που δεν θα τους αναλύσω τώρα. Έχουμε ξεκινήσει τη διαδικασία για την εγκατάσταση υπόγειων κάδων σε όλη την πόλη, ξεκινώντας από το ιστορικό κέντρο. Αυτό όμως δεν θα κάνει την πόλη πιο καθαρή, αν δεν συμμετέχει και ο πολίτης. Αν δεν σταματήσει να πετάει ό,τι και όπου θέλει. Παράλληλα, έχουμε προγραμματίσει να εντείνουμε τους ρυθμούς στη διαδικασία σαρώματος και πλυσίματος δρόμων και πεζοδρομίων. Μιλήστε μου για τους συνεργάτες σας. Πόσο τους εμπιστεύεστε; Πώς τους επιλέγετε; Είμαι πολύ περήφανος γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό συνεργατών (αντιδήμαρχοι, εντεταλμένοι σύμβουλοι, πρόεδροι νομικών προσώπων) είναι νέοι στην ηλικία, άνθρωποι χωρίς προηγούμενη ανάμειξη στα δημοτικά και γενικότερα σε θέσεις «εξουσίας», προερχόμενοι από τον ιδιωτικό τομέα και την κοινωνία των πολιτών. Επίσης, μετά τις αλλαγές που κάναμε στο οργανόγραμμα, ξεχώρισαν πολλά στελέχη του δήμου που είναι πολύ αφοσιωμένα στη δουλειά τους. Η δική μου φιλοδοξία είναι να δημιουργήσουμε μια διοικητική μηχανή με στελέχη του δήμου που να «τρέχει» την καθημερινότητα και οι αιρετοί απλώς να δίνουν την πολιτική κατεύθυνση και να εποπτεύουν την εφαρμογή των απαραίτητων αλλαγών.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ.