fbpx

Χριστούγεννα με αγάπη!


Ανακαλούμε μνήμες από τα πιο όμορφα Χριστούγεννα και επαναφέρουμε στις μέρες μας το πραγματικό τους νόημα, την αγάπη!)

Της Άννας Δάλλα

«Όταν εγώ ήμουν μικρή, δεν παίρναμε δώρα τα Χριστούγεννα». Αυτό είπα στον γιο μου, που ζήτησε ένα καινούργιο video game για δώρο από τον Άγιο Βασίλη. «Σιγά μη δεν παίρνατε. Θα πάρω τον παππού να τον ρωτήσω». Μου είπε. Άκρη δεν έβγαλε. Ο παππούς θυμόταν χαρακτηριστικά κάποια Χριστούγεννα που βγάλαμε τόσο πολλά λεφτά από τα κάλαντα, που αγοράσαμε από μία κούκλα Σίντυ η καθεμία, εγώ και οι δύο αδερφές μου, και επίσης μία άλλη χρονιά που ο επιχειρηματίας θείος του μας είχε δώσει από 10.000 δραχμές στην καθεμία. Τεράστιο ποσό τότε, τη δεκαετία του ’90. Ωραία. Θα ξαναδιατυπώσω λοιπόν τη φράση μου: «Όταν ήμουν μικρή, στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’70 και του ’80, πιθανώς παίρναμε κάποιο δώρο, αλλά ήταν μια κούκλα από έναν νονό ή νονά, ένα φουστάνι, που χρειαζόμασταν, από τους γονείς μας, ένα βιβλίο από τη θεία μας, μια μεγάλη σοκολάτα από την κολλητή της μαμά μας, ή ένα παιχνίδι που αγοράζαμε με τα λεφτά από τα κάλαντα από το μαγαζάκι –το περίπτερο– της γειτονιάς». «Μα, καλά, δεν στολίζατε δέντρο;» με ρώτησε ο γιος μου με ειλικρινή απορία. «Και βέβαια στολίζαμε. Είχαμε ένα ασημένιο δέντρο, που το βάζαμε στο χολ και το γεμίζαμε με γυαλιστερές μπάλες, γιρλάντες και φωτάκια», του εξήγησα. «Και τι βάζατε από κάτω; Δεν βάζατε δώρα;» Αυτό το τελευταίο το ρώτησε με μια σχετική συμπόνια.

Όχι, δεν βάζαμε δώρα κάτω από το δέντρο. Τα σπίτια μας ήταν όμως γιορτινά. Ζεστά, στολισμένα, φωτεινά και οι μπουφέδες είχαν πάντα δύο πιατέλες με μελομακάρονα και κουραμπιέδες, μπορεί κι ένα μπολ με σοκολατάκια. Και οι μαμάδες έκαναν τα στραβά μάτια αν τρώγαμε κανένα γλυκό παραπάνω κι αν ζητούσαμε να πάμε λίγο αργότερα για ύπνο τις γιορτινές μέρες. Μαζευόμασταν όλη η οικογένεια μαζί, με τα ξαδέρφια μας και τους θείους μας, και τρώγαμε, και κόβαμε βασιλόπιτα την Πρωτοχρονιά, και οι γιαγιάδες κανόνιζαν να μας πέσει το φλουρί, να πάρουμε και κανένα χαρτζιλίκι, και παίζαμε επιτραπέζια και τσακωνόμασταν και μετά ξαναφιλιώναμε. Και στις διακοπές συναντιόμασταν με τους φίλους μας και βγαίναμε όλοι μαζί για κάλαντα και μαζεύαμε ψιλά από τους αγνώστους και χαρτονομίσματα από τους γνωστούς και μετά τα μοιράζαμε, και μερικές φορές στους μικρούς της παρέας δίναμε λιγότερα, αν δεν μας έπαιρναν χαμπάρι οι μαμάδες μας.

Μετά δεν ξέρω τι πάθαμε. Ξεχάσαμε ότι τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή χαράς, που το νόημά της είναι να μοιραζόμαστε αγάπη. Υιοθετήσαμε ξενόφερτα έθιμα και συνήθειες και τα μετατρέψαμε σε μια γιορτή κατανάλωσης, με τα παιδιά μας να κοιτάνε στα χέρια όσους έρχονται σπίτι μας να δουν τι θα τους φέρουν. Και όσο η κρίση βαθαίνει και τα δώρα γίνονται πιο δύσκολα, τόσο μειώνουμε τις επισκέψεις και τις συναθροίσεις μας. Μας πιάνει η θλίψη των γιορτών, στεναχωριόμαστε, νιώθουμε δυστυχισμένοι και ανεπαρκείς. Αν δεν μπορούμε να ξοδέψουμε, δεν μπορούμε να διασκεδάσουμε, δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι, αγαπημένοι…

Κάνω ένα τεστ στον εαυτό μου. Ποια ήταν τα καλύτερα και ποια τα χειρότερα Χριστούγεννα της –νεανικής– ζωής μου; Τα καλύτερα: Τα Χριστούγεννα του 1989 είχα φορέσει ένα μοβ φόρεμα και είχα πείσει τη μαμά μου να μου βάψει τα μάτια με τις μοβ σκιές της. Είχα πάει για καφέ με τις φίλες μου και το αγόρι που μου άρεσε μου είχε πει ότι ήμουν πολύ όμορφη. Τα χειρότερα: Τα Χριστούγεννα του 2001 είχα πάει στο καζίνο και είχα κερδίσει 100.000 δραχμές στη ρουλέτα, την επόμενη μέρα αρρώστησε η μητέρα μου και στις 26 Δεκεμβρίου μπήκε στο νοσοκομείο. Νομίζω όλοι, αν ψάξουμε στις μνήμες μας, θα δούμε ότι ποτέ τελικά δεν έπαιξε ρόλο το πόσο πολλά δώρα είχαμε κάτω από το δέντρο…

Η γνώμη του ειδικού

Σχολιάζει η Δρ. Ναταλία Κουτρούλη, MSc, ψυχολόγος Υγείας, με εκπαίδευση στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία και τη Συμβουλευτική, διευθύντρια στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής.

Τα Χριστούγεννα αποτελούν ίσως τη σημαντικότερη γιορτή για τον χριστιανισμό και συμβολίζουν τη γέννηση της αγάπης και της ελπίδας για την ανθρωπότητα. Η ανάγκη να πιστέψουμε σε ένα θαύμα είναι πανανθρώπινη και την αναγνωρίζουμε κυρίως στα παιδιά, τα οποία με ευκολία πιστεύουν στην ύπαρξη του Άγιου Βασίλη. Ο εκσυγχρονισμένος μύθος του καλοκάγαθου γεράκου, ο οποίος με τη βοήθεια ξωτικών και ταράνδων μοιράζει τα δώρα του σε όλα τα παιδιά του κόσμου μέσα σε μία νύχτα, αναμφίβολα εξάπτει τη φαντασία των παιδιών και την πίστη τους ότι υπάρχουν στην πραγματικότητα τα θαύματα. Στον σύγχρονο κόσμο, όμως, τα θαύματα αναφέρονται σε υλικά αγαθά. Άλλωστε, η γιορτή των Χριστουγέννων πια φαίνεται να έχει συνδεθεί περισσότερο με μια περίοδο χαλάρωσης από τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας, μια ευκαιρία για συναντήσεις με τα μέλη της οικογένειας, μια συνθήκη υπερκατανάλωσης φαγητού, ποτού και χρημάτων. Η εμπορευματοποίηση της γιορτής των Χριστουγέννων φανερώνεται σε κάθε γειτονιά, όπου ολοένα και νωρίτερα κάθε χρόνο πλημμυρίζουν εορταστικά προϊόντα τις φωτισμένες βιτρίνες. Τα παιδιά ενθουσιάζονται και αναμένουν μια διαρκώς αυξανόμενη λίστα με δώρα, τα οποία σύντομα ξεχνούν και αποζητούν ένα καινούριο ερέθισμα για να τους προσφέρει χαρά. Οι γονείς αναγκάζονται να ακολουθήσουν τον ρυθμό, για να μην απογοητεύσουν τα παιδιά τους και η κατάσταση ξεφεύγει από τα όρια.

Εύλογα αναρωτιόμαστε, συνεπώς, πώς μπορεί η γιορτή των Χριστουγέννων να ξαναβρεί το νόημά της και να μάθουμε να ζούμε περισσότερο με αγάπη και λιγότερο με δώρα. Χωρίς να φτάσουμε στα άκρα και δίχως να αποποιηθούμε πλήρως το εορταστικό πνεύμα, μπορούμε να βρούμε μια ισορροπία. Χρειάζεται να εκπαιδευτούμε εμείς οι ίδιοι πρώτα και έπειτα να διδάξουμε στα παιδιά μας το μήνυμα που μεταφέρει η γέννηση του Χριστού και ότι η μεγαλύτερη αξία είναι η ίδια η ζωή. Αγαπώντας τη ζωή μας, δείχνοντας ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχουμε δεδομένα, εκφράζοντας την αγάπη μας στους κοντινούς μας ανθρώπους και προσφέροντας από την καρδιά μας στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, πλουτίζουμε συναισθηματικά και κερδίζουμε ένα πολύ πιο πολύτιμο δώρο, που δεν τυλίγεται σε γυαλιστερό χαρτί, την ευτυχία. Γιατί η ευτυχία δεν κρύβεται στην πρόσκαιρη χαρά που δημιουργεί ένα ακόμα αναλώσιμο δώρο, αλλά στην κάθε στιγμή που βιώνει κανείς αυθεντικά ένα δυνατό, θετικό συναίσθημα. Φέτος τα Χριστούγεννα, λοιπόν, πάνω απ’ όλα, ας θυμηθούμε να αυξήσουμε τις ώρες που θα περάσουμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και τη βοήθεια που θα προσφέρουμε σε όσους την χρειάζονται.