Στην ερώτηση αν θέλουμε να κάνουμε παιδιά ή όχι είναι συχνά δύσκολο να βρούμε την απάντηση εκείνη που εκφράζει την αληθινή, τη βαθιά επιθυμία μας. Για να βοηθηθούμε να καταλάβουμε τι πραγματικά θέλουμε, οι ειδικοί προτείνουν 5 ερωτήσεις στις οποίες είναι σκόπιμο να απαντήσει όποια γυναίκα προσπαθεί να αποφασίσει αν θέλει να κάνει παιδιά.
Της Άννας Δάλλα
Εσείς; Θέλετε να κάνετε παιδιά;
«Ήμουν 28, μετά 30, μετά 35. Είχα μια μακροχρόνια σχέση με έναν πολύ καλό άντρα, είχα μια δουλειά που με ευχαριστούσε και εκείνος το ίδιο. Οι περισσότερες φίλες μου παντρεύονταν, σχεδίαζαν ή είχαν αποκτήσει ήδη παιδιά. Κι όμως εγώ κάθε φορά που σκεφτόμουν να κάνω το άλμα προς τη μητρότητα έπιανα τον εαυτό μου να φοβάται, να αναβάλλει και να παζαρεύει για λίγο περισσότερο χρόνο. Γιατί μου συνέβαινε αυτό; Ένιωθα ενοχές απέναντι στον σύντροφό μου, την οικογένειά μου αλλά και την κοινωνία. Μήπως μου έλειπε το μητρικό ένστικτο; Μήπως φοβόμουν; Μήπως δεν ήθελα; Κι αν το μετάνιωνα μετά;» λέει η Ουρανία περιγράφοντας το ταξίδι της προς την απόφαση αν ήθελε να προσπαθήσει για τη μητρότητα ή όχι.
Θέλω παιδιά ή όχι; Υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση;
Ίσως έχουμε γνωρίσει γυναίκες που μας δίνουν την εντύπωση ότι ήταν πάντα αποφασισμένες και βέβαιες –για διάφορους λόγους– ότι δεν ήθελαν να αποκτήσουν ποτέ παιδιά και ότι η μητρότητα δεν τις αφορά. Βρίσκονται ουσιαστικά στον αντίποδα εκείνων που ονειρεύονταν από μικρές να έχουν μια μεγάλη οικογένεια. Τι συμβαίνει όμως με τις γυναίκες που βρίσκονται στη μέση; Εκείνες που δεν ξέρουν ποια είναι η σωστή και ποια η λάθος απάντηση; Υπάρχει άραγε σωστή και λάθος απάντηση; Οι ειδικοί μάς λένε πως όχι και ότι υπάρχει μόνο αυτό που επιλέγουμε να κάνουμε. Χρειάζεται όμως να ψάξουμε μέσα μας για να καταλάβουμε τι είναι αυτό που πράγματι επιθυμούμε. Συχνά η περίοδος μέχρι να αποφασίσουμε είναι μια χρονοβόρα, αγωνιώδης διαδικασία που περιλαμβάνει πολλή ενδοσκόπηση, συζητήσεις με τον σύντροφο, λίστες με τα υπέρ και τα κατά, κατανόηση του εαυτού μας, των επιθυμιών μας και των συναισθημάτων μας, ψυχοθεραπεία κ.ά. ώστε να μπορέσουμε να καταλήξουμε ποια είναι η ζωή που θέλουμε τελικά να ζήσουμε.
Οι πέντε ερωτήσεις που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε αν θέλουμε παιδιά ή όχι
Τι είδους ζωή χτίζω;
Εδώ θα πρέπει να απαντήσουμε τι σκεφτόμαστε όταν προσπαθούμε να οραματιστούμε το μέλλον. Ποια είναι η επιθυμία μας, η ελπίδα μας και ο στόχος μας; Θέλουμε πλήρη ελευθερία; Και αν ναι, τι σημαίνει ελευθερία για εμάς; Βλέπουμε τη ζωή μας συνδεδεμένη με έναν σύντροφο; Όταν σκεφτόμαστε τη ζωή μας μετά τα 50 ή τα 60, ποιους ελπίζουμε ή θέλουμε να έχουμε κοντά μας; Ποιες είναι οι υψηλότερες προτεραιότητες για τη ζωή μας; Η καριέρα μας; Η οικογένεια; Τα παιδιά; Τα ταξίδια; Η συντροφικότητα;
Γιατί θέλω παιδιά;
Προφανώς και δεν μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση αφού δεν ξέρουμε καν αν πράγματι θέλουμε. Μπορούμε όμως να σκεφτούμε ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που θα έγερναν την απόφαση προς το ενδεχόμενο να θέλουμε παιδιά. Μήπως επειδή πιστεύουμε ότι θα είναι ενδιαφέρον, προκλητικό, διασκεδαστικό και σημαντικό να τα μεγαλώσουμε; Μήπως επειδή φοβόμαστε ότι θα το μετανιώσουμε αν δεν κάνουμε τελικά παιδιά; Μήπως νιώθουμε πίεση από τον περίγυρο και την κοινωνία; Πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι και σίγουρα δεν υπάρχουν κάποιοι που είναι πιο σωστοί από άλλους. Το ζήτημα είναι να είμαστε ειλικρινείς με τους λόγους που οδηγούν εμάς στην απόφασή μας.
Τι γίνεται αν και οι δύο επιλογές είναι σωστές;
Μερικές φορές δεν υπάρχει μία μόνη σωστή επιλογή και απόφαση. Δεν είναι μία η αλήθεια. Μπορεί και οι δύο αποφάσεις να έχουν θετικά και αρνητικά. Έτσι, μένει μόνο η προσωπική μας ευθύνη και επιλογή. Εμείς επιλέγουμε τι θέλουμε και θα κάνουμε τελικά. Ίσως και με τις δύο επιλογές να μπορούμε να έχουμε μια ωραία ζωή, οπότε το νόημα της επιλογής μας δεν έχει να κάνει με την αναζήτηση της ευτυχίας αλλά με τη βαθιά μας επιθυμία. Αν σκεφτούμε έτσι, είναι πιο πιθανό να απελευθερωθούμε και να μπορέσουμε να δούμε ποια απόφαση ταιριάζει περισσότερο στα όνειρα και τις ελπίδες μας για το μέλλον.
Μπορώ να αποδεχτώ την επιλογή μου;
Όταν σταματήσουμε να χτυπάμε τον εαυτό μας, να τον κατηγορούμε και να αισθανόμαστε ενοχές επειδή τάχα δεν είμαστε ικανές να νιώσουμε το μητρικό ένστικτο και να μπορέσουμε έτσι να απολαύσουμε τη μητρότητα και την οικογένεια και δείξουμε καλοσύνη και κατανόηση για το πώς νιώθουμε, τότε ίσως μπορέσουμε να ανακαλύψουμε και να αποδεχτούμε τι είναι αυτό που θέλουμε τελικά. Άλλωστε, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε πάντα τι θέλουμε ανά πάσα στιγμή. Μερικές φορές ο χρόνος μάς δείχνει καθαρά αυτό για το οποίο δεν ήμασταν βέβαιοι.
Τι θα επέλεγα αν οι άλλοι άνθρωποι δεν είχαν καμία σχέση με αυτή την απόφαση;
Ένας από τους λόγους για τους οποίους καταλήγουμε να μην μπορούμε να αποφασίσουμε τι θέλουμε στη ζωή μας είναι ότι υπάρχουν τόσες πολλές εξωτερικές πιέσεις και φωνές που μας λένε τι πρέπει να θέλουμε. Ας κλείσουμε τα μάτια μας και φανταστούμε τι θα γινόταν αν μπορούσαν να εξαφανιστούν προς στιγμή όλοι μαζί με τις απόψεις τους: ο σύντροφός μας, οι φίλοι μας, οι γονείς ή τα πεθερικά μας. Αν τίποτα από όσα σκέφτονται ή λένε δεν έχει καμία σχέση με την απόφασή μας. Τι θα επιλέγαμε; Φυσικά και οι άλλοι άνθρωποι και οι επιθυμίες τους επηρεάζουν το πώς αισθανόμαστε και μπορούν να επηρεάσουν αυτό που θέλουμε, όμως σε τελική ανάλυση η επιλογή, η ευθύνη αλλά και η ζωή είναι δική μας, οπότε και η απόφαση είναι δική μας.