Γυναίκες-πρότυπα ομορφιάς, στιλ και κομψότητας, που εντυπωσιάζουν και θα εντυπωσιάζουν κάθε γυναίκα και κάθε άνδρα σε κάθε εποχή. Γιατί;
Της Άννας Δάλλα
Είναι φθινόπωρο του 1995 και περπατάμε στους δρόμους του Παρισιού με τη μητέρα μου και έναν φίλο Καταλανό. Περνώντας από μια σχάρα εξαερισμού του μετρό, σηκώνεται η φούστα της μαμάς μου από τον αέρα. «Σαν τη Marilyn», σχολιάζει ο φίλος μου. «Το 1954», απαντά η μητέρα μου και την παρατηρώ να χαμογελάει κρυφά, ξεχνώντας την ντροπή της.
Είναι Πάσχα του 2006 και είναι το πρώτο μου ταξίδι στην Αμερική. Η πρώτη μου φορά στη Νέα Υόρκη. Όλα μοιάζουν μαγικά και βγαλμένα από ταινία. Περπατώντας βρισκόμαστε μπροστά στη γαλάζια βιτρίνα του Tiffany’s. Στον νου μου, η Audrey Hepburn με το χαρακτηριστικό little black dress μπροστά στη βιτρίνα, το 1961. Πρέπει να μπω μέσα…
Είναι Σεπτέμβριος του 2009. Είμαι καλεσμένη σε μια συνέντευξη Τύπου σχετικά με την οστεοπόρωση. Μεταξύ άλλων, θα μιλήσει και το άλλοτε κορίτσι του James Bond –το 1962–, η Ursula Andress, για να μας ευαισθητοποιήσει, καθώς πάσχει από αρχική μορφή της νόσου. Επιστρέφω σπίτι, αναφέρω τη συνάντηση με τη μεγάλη σταρ και ο πατέρας μου και ο θείος μου εκστασιάζονται. «Μία από τις ομορφότερες και πιο σέξι γυναίκες όλων των εποχών. Δεν υπάρχουν πια τέτοιες γυναίκες», σχολιάζουν.
Είναι Μάρτιος του 2013. Ο γιος μου, 4,5 χρονών, βλέπει σε ένα γυναικείο περιοδικό ένα άρθρο με νεανικές φωτογραφίες της Elizabeth Taylor, της δεκαετίας του ’50, με αφορμή την επέτειο των δύο χρόνων από τον θάνατό της. «Μαμά, μια τέτοια κοπέλα θέλω», λέει.
Είναι Ιανουάριος του 2018. Θέλω να εξηγήσω στον κομμωτή πώς θέλω να κάνω τα μαλλιά μου. «Μου αρέσουν οι φράντζες. Να έχω χωρίστρα στη μέση και δύο φράντζες, δεξιά και αριστερά. Να κάπως έτσι». Γκουγκλάρω στο κινητό να βρω μια φωτογραφία της Brigitte Bardot από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 για να του δείξω.
Η ομορφιά θα είναι πάντα κινητήριος δύναμη
Όλες αυτές οι γυναίκες, μαζί και με κάποιες άλλες, όπως είναι ίσως η Grace Kelly, η Lauren Bacall, η Claudia Cardinale, η Ava Gardner, η Sophia Loren, η Natalie Wood, έχουν προ πολλού ξεπεράσει την πρώτη νιότη τους. Κάποιες δεν ζουν καν και οι υπόλοιπες έχουν περάσει τα 80. Παρ’ όλα αυτά, η μορφή τους, οι φωτογραφίες τους, οι ταινίες τους, το στιλ τους, οι ιδιαιτερότητες της καθεμίας και όσα τις χαρακτήριζαν μας έρχονται στο μυαλό αυτόματα, σαν να έχουν εγγραφεί στο DNA μας. Οι γυναίκες αυτές, με το ντύσιμό τους, τα κοσμήματά τους, τα μαλλιά τους, τα μάτια τους, τον τρόπο που χαμογελούσαν, χαιρετούσαν, περπατούσαν, χόρευαν, αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν πρότυπα ομορφιάς, κομψότητας, γοητείας και σέξι εμφάνισης παγκοσμίως, για γυναίκες όχι μόνο συνομήλικες ή λίγο μικρότερές τους, αλλά και για όλες εμάς, που θα μπορούσαμε να είμαστε κόρες, εγγονές ακόμα και δισέγγονές τους. Γιατί; Ευθύνεται μήπως αυτό που είπαν ο πατέρας και ο θείος μου; Τέτοιες γυναίκες δεν ξαναγεννιούνται; Ή μήπως το star system που τις ανέδειξε κατάφερε να τις περιφρουρήσει ώστε να μοιάζουν πάντα άπιαστες γι’ αυτό και απαράμιλλα ωραίες; Μήπως εκτός από την εξωτερική εμφάνιση είχαν κι άλλα χαρακτηριστικά που τις έκαναν ξεχωριστές και αναλλοίωτες; Είχαν δηλαδή το ταλέντο, την προσωπικότητα, την ευγένεια, τον δυναμισμό, την αποφασιστικότητα, την κομψότητα ώστε να αποτελούν πρότυπα ακόμα και 60 χρόνια μετά την εποχή τους; Σίγουρα το γεγονός ότι αρκεί μία και μόνο φωτογραφία κάποιας από όλες αυτές για να συγκινήσει ακόμα κι ένα μικρό αγόρι, όπως ο γιος μου, σημαίνει κάτι. Πιθανώς, ότι η ομορφιά δεν επιβάλλεται, αντίθετα ξεχωρίζει και δεν θα πάψει ποτέ να συγκινεί. Θα αποτελεί πάντα κινητήριο δύναμη για τον κόσμο και θα τον κάνει, αν όχι καλύτερο, τουλάχιστον ομορφότερο.
Η γνώμη του ειδικού
Σχολιάζει η Δρ. Ναταλία Κουτρούλη, MSc, ψυχολόγος Υγείας, με εκπαίδευση στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία και τη Συμβουλευτική, διευθύντρια στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής
Πώς μπορούμε να ορίσουμε την ομορφιά και τη γοητεία;
Η ομορφιά συνδέεται με την αρμονία και την ισορροπία στην εμφάνιση και θεωρείται ότι οδηγεί σε ένα αίσθημα ευχαρίστησης και απόλαυσης κατά τη θέασή της. Η γοητεία, από την άλλη πλευρά, ορίζεται ως η δύναμη και η έλξη που ασκείται από την άλλη ύπαρξη. Η καλαισθησία της εξωτερικής εικόνας και η ομορφιά ενός ατόμου είναι αντικειμενικά μετρήσιμη, καθώς στηρίζεται στις αναλογίες. Η κρίση, όμως, για τη γοητεία που εκπέμπει ένα άτομο διέπεται από υποκειμενικότητα. Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται ως διαφορετική τη γοητεία που του ασκεί κάποιος, ανάλογα με τις προσωπικές του πεποιθήσεις. Ακόμα κι αν δεν είναι αντικειμενικά όμορφα τα χαρακτηριστικά της εμφάνισης, η σαγήνη του ατόμου μπορεί να απογειώνεται μέσα από τη θέρμη της προσωπικότητας, τον τόνο της φωνής, τη βλεμματική επαφή, το στιλ, τον «αέρα» και την ιδιοσυγκρασία του ατόμου. Σε κάθε περίπτωση, τόσο η ομορφιά, όσο και η γοητεία ενός ατόμου προκαλούν έντονα συναισθήματα, αποτυπώνονται στην αντίληψη των άλλων και μπορούν να μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μας.
Η εμφάνιση μπορεί στη σύγχρονη εποχή να έχει αναχθεί σε επιστήμη και σε αντικείμενο εμπορευματοποίησης, ανέκαθεν όμως απασχολούσε τους ανθρώπους και αποτελούσε επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Στο πέρασμα των χρόνων, τα πρότυπα ομορφιάς έχουν αλλάξει αισθητά. Παρ’ όλα αυτά, η εικόνα κάποιων διάσημων γυναικών ή και ανδρών φαίνεται να παραμένει αναλλοίωτη στη φθορά του χρόνου και να έχει ταυτιστεί με το πρότυπο της ιδανικής ομορφιάς. Πέραν της αρμονίας των χαρακτηριστικών αυτών των διάσημων ανθρώπων, ήταν η γοητεία που ασκούσαν, η ιδιαίτερη προσωπικότητά τους και ο μύθος που τους ακολουθούσε που τους καθιέρωσε στη συνείδηση του κόσμου. Φαίνεται λοιπόν πως η προβολή, η λάμψη και η ζωή αυτών των ανθρώπων ενέπνευσαν άλλους καλλιτέχνες, αλλά και τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους και ανάχθηκαν σε κυρίαρχα, ευρέως αποδεκτά και αναντικατάστατα ινδάλματα.