Αν έπρεπε να χαρακτηρίσουμε τους μήνες του χρόνου με μία λέξη και λέγαμε, για παράδειγμα, ότι ο Αύγουστος είναι ο χαλαρωτικός ή ο Δεκέμβριος ο γιορτινός, τον Σεπτέμβριο θα τον λέγαμε αγχωτικό, και δικαίως. Είναι ο μήνας που μας προκαλεί το μεγαλύτερο στρες. Δεν είναι τυχαίο που οι Αγγλοσάξονες τον αποκαλούν συχνά και «Stresstember»…
Της Άννας Δάλλα
Το γιατί ο Σεπτέμβριος προκαλεί στρες δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση: μετά τις διακοπές πρέπει να μπούμε σε πρόγραμμα και να προσαρμοστούμε σε αυτό, πράγμα που μας δυσκολεύει και μας αγχώνει. Χρειάζεται να συνδυάσουμε υποχρεώσεις και να τις φέρουμε όλες σε πέρας στη διάρκεια του χειμώνα που έρχεται. Η πρόκληση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη για τις οικογένειες με παιδιά και κυρίως για τις μαμάδες, που καλούνται μέσα σε λίγες μέρες να βάλουν τάξη στο πρόγραμμα τριών, τεσσάρων, πέντε ή και πολλών περισσότερων ανθρώπων για όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Τα Γαλλικά της Μαίρης να μη συμπίπτουν με το καράτε του Παύλου. Το κολύμπι της Νεφέλης να αφήνει χρόνο και για τα ιδιαίτερα των Αγγλικών. Ο παππούς να μπορεί τις Πέμπτες να «πετάει» την Αναστασία στο μπαλέτο και ο μπαμπάς να σχολάει εγκαίρως ώστε να την παίρνει και να πηγαίνουν σπίτι την ώρα που θα γυρίζει και ο Ορφέας από τα Γερμανικά. Και όλα αυτά βέβαια μέσα σε ένα σφιχτό πλέον budget, αφού, παρότι τα παιδιά είναι παντού και πάντα η προτεραιότητα, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη και το παραμικρό έξοδο. Και τα έξοδα τον Σεπτέμβριο είναι πολλά: γραφική ύλη, βιβλία, τετράδια, εγγραφές, δίδακτρα, ρούχα, παπούτσια…
Tα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι παραπονιόμαστε ότι και μετά το τέλος του Σεπτεμβρίου και αφού όλα έχουν μπει σε σειρά, συνεχίζουμε να νιώθουμε άγχος. Θα βοηθούσε αν ακολουθούσαμε μερικές συμβουλές αντιμετώπισης του στρες που προκαλούν οι πολλαπλές υποχρεώσεις. Έτσι:
*Μένουμε θετικοί. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε να κανονίσουμε και να κάνουμε πολλά. Αν πούμε ότι δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, δεν θα κερδίσουμε τίποτα. Το πιθανότερο είναι όντως να μην τα καταφέρουμε και να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας για την ανεπάρκειά μας. Ας προσπαθήσουμε με ειλικρίνεια, υπομονή και επιμονή. Αν δεν τα καταφέρουμε, θα φταίει ο όγκος των υποχρεώσεων και όχι εμείς οι ίδιοι.
*Η δύναμη του «όχι». Αν τα αναλάβουμε όλα, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα αντεπεξέλθουμε. Χρειάζεται να μάθουμε να λέμε «όχι» μερικές φορές. Ίσως το καράτε του Παύλου ή το κολύμπι της Νεφέλης, που μας πιέζουν χρονικά ή/και οικονομικά να είναι σκόπιμο να γίνουν μετά τα Χριστούγεννα ή του χρόνου. Μπορεί να φαίνεται δύσκολο, αλλά βάζοντας προτεραιότητες και όρια θα νιώσουμε λιγότερο αγχωμένοι.
*Ο υποστηρικτικός μας κύκλος. Δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα χωρίς αυτούς τους ανθρώπους, γι’ αυτό και πρέπει να ζητάμε τη βοήθειά τους όποτε τη χρειαζόμαστε, προσέχοντας βέβαια να μην υπερβάλουμε εκμεταλλευόμενοι την καλή τους πρόθεση και διάθεση για συμπαράσταση. Επιπλέον, καλό είναι να αναγνωρίζουμε ποιοι είναι οι άνθρωποι που αποτελούν αυτόν τον κύκλο για εμάς, να εστιάζουμε στη σχέση μας μαζί τους και να περνάμε ποιοτικό κοινό χρόνο αντί να «σκορπιζόμαστε» γύρω γύρω, χάνοντας χρόνο σε περιστασιακές και ασήμαντες γνωριμίες.
*Συγκεντρωνόμαστε σε ένα πράγμα τη φορά. Όταν προσπαθούμε να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα, καταλήγουμε να μην κάνουμε τίποτα καλά. Ας σκεφτούμε τη στιγμή που μιλάμε στο κινητό και ο συνομιλητής μάς θέτει μία δύσκολη ερώτηση: συνήθως σταματάμε ό,τι κάνουμε για να απαντήσουμε. Έτσι πρέπει να κάνουμε και με τις εκκρεμότητες ή τα όσα θα χρειάζεται να φέρουμε σε πέρας, να τα βάλουμε σε σειρά προτεραιότητας και να μην πνιγόμαστε προσπαθώντας να τα κάνουμε όλα ταυτόχρονα.
*Το κομματιάζουμε. Όταν ένα πρόβλημα είναι δύσκολο να επιλυθεί ή έχει πολλά σκέλη, χωρίζουμε το πρόβλημα σε κομμάτια και συγκεντρωνόμαστε σε ένα κάθε φορά ώστε να μη νιώθουμε «πνιγμένοι» και υπερβολικά πιεσμένοι.
*Δεν αναβάλλουμε. Όταν κάτι μας φαίνεται δύσκολο και περίπλοκο, τείνουμε να το αναβάλλουμε και για να μη νιώθουμε ότι τεμπελιάζουμε γεμίζουμε τον χρόνο μας με άλλα μικρά ζητήματα που προσπαθούμε εν τω μεταξύ να λύσουμε. Όμως οι ειδικοί λένε ότι συνήθως ολοκληρώνουμε ό,τι αρχίζουμε πρώτο, οπότε τα πιο δύσκολα και περίπλοκα ζητήματα είναι σκόπιμο να τα προτάσσουμε.
*Κοιτάμε την ώρα. Οι έρευνες δείχνουν ότι όταν έχουμε τον νου μας στην ώρα και τσεκάρουμε συχνά το ρολόι μας είναι πιο πιθανό να φέρουμε σε πέρας τα όσα έχουμε να κάνουμε. Για παράδειγμα, μπορούμε να πούμε ότι θα αφιερώσουμε μέχρι 15 λεπτά στο να γράψουμε ένα e–mail και να βάλουμε το χρονόμετρο, «αναγκάζοντάς» μας έτσι να περιοριστούμε σε αυτόν τον χρόνο. Αντίθετα, όμως, όταν έχουμε πιο δημιουργικά πράγματα να κάνουμε, χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο και σίγουρα δεν μας βοηθάει το άγχος του ρολογιού.