fbpx

Εξωσωματική χωρίς φάρμακα;


Οι περισσότεροι θεωρούμε ότι όταν μιλάμε για εξωσωματική, μιλάμε πάντα για πληθώρα φαρμάκων, ενέσεων, ορμονών. Κι όμως, στη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης σε φυσικό κύκλο τα φάρμακα και οι ορμόνες που πρέπει να λάβει μια γυναίκα είναι ελάχιστα. Η Κ.Χ., που ακολούθησε επιτυχημένα αυτήν τη μέθοδο, μας μίλησε σχετικά και ο γυναικολόγος-μαιευτήρας, ειδικός ανδρικής και γυναικείας υπογονιμότητας στο Γένεσις Αθηνών, κ. Κωνσταντίνος Σφακιανούδης, μας τη σχολίασε.

Της Άννας Δάλλα

«Ποτέ δεν ήμουν από τις γυναίκες που ήθελαν απαραίτητα να αποκτήσουν παιδί. Τόσο λόγω φύσης όσο και λόγω επαγγέλματος, καθισιό δεν είχα… Επιπλέον δεν είχα βρει τον κατάλληλο άντρα. Όταν τα παραπάνω άλλαξαν ήμουν πια 38 χρονών. Έγκυος δεν έμενα, αλλά οι εξετάσεις μου ήταν καλές. Δεν αποφάσιζα όμως το επόμενο βήμα γιατί, λόγω της επαφής μου με τη γιόγκα και την ομοιοπαθητική, δεν ήθελα να πάρω ορμόνες, ώσπου η ξαδέλφη μου με ενημέρωσε για τη μέθοδο εξωσωματικής σε φυσικό κύκλο και μου σύστησε να επισκεφθώ τον γυναικολόγο κ. Σφακιανούδη.

Μου φάνηκε ότι επρόκειτο για μια μέθοδο πιο φιλική για τον οργανισμό και οπωσδήποτε κάτι πιο κοντινό σ’ εμένα. Ωστόσο, επισκέφθηκα το ιατρείο του γυναικολόγου με βαριά καρδιά και, παρά την πολύ θετική εντύπωση που είχα από τον ίδιο, έφυγα και πάλι με βαριά καρδιά, ακούγοντας ότι είχα 10-20% πιθανότητες επιτυχίας. Ήμουν, βλέπετε, ήδη σχεδόν 41 χρονών.

Εξετάσεις ξανά, προβληματισμοί, σκέψεις και ερωτήματα. Κάνω καλά; Είναι το σωστό; Έχω όντως τόσο χαμηλό ποσοστό επιτυχίας ή λόγω πολύ καλής φυσικής κατάστασης και τρόπου ζωής έχω κάτι παραπάνω;

«Μεσολάβησε το καλοκαίρι και, με τον ενθουσιασμό της νέας αρχής, τον Σεπτέμβριο του 2014 ξεκίνησα να επισκέπτομαι το Γένεσις και να “ψάχνουμε” την ωορρηξία μου, εγχείρημα λίγο περίπλοκο και δύσκολο αφού ο κύκλος μου ποτέ δεν ήταν σταθερός. Οι δυσκολίες, αρκετές. Κάποιες φορές χάσαμε την ωορρηξία (είχε συμβεί μέσα στη νύχτα…), άλλες δεν υπήρχε ωάριο στο ωοθυλάκιο, άλλες το ωάριο δεν είχε γονιμοποιηθεί ή είχε γονιμοποιηθεί ανώμαλα. Υπήρχαν και φωτεινές στιγμές μέσα σ’ αυτήν τη δύσκολη περίοδο που κράτησε 13 μήνες. Τον Νοέμβριο του 2014 είχαμε το πρώτο γονιμοποιημένο ωάριο, και αυτό μού έδωσε χαρά και κουράγιο, ενώ τον Μάρτιο του 2015 γονιμοποιήθηκε και ένα δεύτερο! Έτσι, νόμιζα ότι μπήκα στην τελευταία φάση, όπου με το επόμενο γονιμοποιημένο ωάριο θα προχωρούσαμε στην εμβρυομεταφορά. Αλλά το επόμενο δεν ήρθε πριν από τον Οκτώβριο του 2015. Πολλά τα συναισθήματα όλο αυτό το διάστημα των άγονων οωληψιών: αγωνία, λύπη, ματαίωση, θυμός, αμφιθυμία, άγχος, αίσθημα ασφυξίας κ.ά.

Εκείνη την περίοδο διαπίστωσα ότι δεν μου έλειπε καθόλου η υπομονή, μου έλειπε όμως η πίστη. Έτσι, άρχισα να καλλιεργώ την πίστη πως αυτό που κάνω είναι το σωστό και ότι θα πετύχει. Επιπλέον, εμβάθυνα την καθημερινή μου άσκηση στη γιόγκα και την εστίασα στο να βοηθήσω το αναπαραγωγικό μου σύστημα με κατάλληλες ασκήσεις, αναπνοές και χαλάρωση. Η διατροφή μου ήταν προσεκτική και ανάλογη και σποραδικά έκανα ρέικι και βελονισμό.

Το είχα μοιραστεί με ελάχιστους, και αυτό με βοηθούσε, όπως και οι όμορφες κουβέντες γύρω από το θέμα με τον σύζυγό μου, ο οποίος όλο αυτό το διάστημα με υποστήριζε και πάντα κατέληγε στο ότι όπως κι αν έρθουν τα πράγματα αυτός θα είναι ευχαριστημένος και θα τα δεχτεί ακριβώς όπως είναι.

Τον Οκτώβριο του 2015 και έπειτα από το ζωτικής σημασίας διάλειμμα του καλοκαιριού, είχαμε το τρίτο γονιμοποιημένο ωάριο και προχωρήσαμε στην εμβρυομεταφορά. Είχα μαζί μου τον αγαπημένο μου και τη γλυκιά βελονίστριά μου, για να με βοηθήσει με βελονισμό πριν και μετά ακριβώς από την εμβρυομεταφορά. Τις 4 μέρες που μου ζήτησε ο γιατρός μου να είμαι σε ξαπλωμένες θέσεις τις χάρηκα πραγματικά. Χαλάρωσα και αντί να έχω άγχος –όπως λανθασμένα φανταζόμουν– ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη. Ο άντρας μου μου έλεγε αστείες ιστορίες από τον στρατό και ξεκαρδιζόμουν. Κι όταν τον ρωτούσα “μα, κάνει να γελάω έτσι και να τραντάζομαι;” μου απαντούσε “γέλα!”

H καλή ζωή, η αισιοδοξία, η χαρά και η επιστημονική επάρκεια του γιατρού μου με βοήθησαν, και τώρα, έπειτα από 17 μήνες επισκέψεων, 14 μήνες σε πρόγραμμα εξωσωματικής, 11 μήνες ωοληψιών και 3 γονιμοποιημένα ωάρια, έχουμε ένα κοριτσάκι που σε λίγο θα γίνει 2 ετών.


Το σχόλιο του ειδικού

Από τον κ. Κωνσταντίνο Σφακιανούδη, γυναικολόγο-μαιευτήρα, ειδικό ανδρικής και γυναικείας υπογονιμότητας στο Γένεσις Αθηνών. www.sfakianoudis.gr

«Με την εξωσωματική σε φυσικό κύκλο δεν κάνουμε τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από ό,τι είχαν κάνει οι ειδικοί στις πρώτες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης, όταν δεν είχαν στη διάθεσή τους όλα τα φάρμακα που υπάρχουν σήμερα.

Ας δούμε περί τίνος πρόκειται. Κάθε γυναίκα είναι ούτως ή άλλως προγραμματισμένη από τη φύση της να παράγει ένα ωάριο σε κάθε κύκλο. Ο γιατρός παρακολουθεί (με υπέρηχο) πότε ωριμάζει το ωοθυλάκιο –της κάνει μία ένεση χοριακής γοναδοτροπίνης για να προκαλέσει-προγραμματίσει την ωορρηξία, ώστε να κάνει παρακέντηση– και παίρνει το ωάριο διακολπικά με τη βοήθεια υπερήχου είτε με αναισθησία, τοπική ή μέθη, είτε χωρίς. Στη συνέχεια, ο γιατρός εξετάζει αν το ωάριο που συνέλεξε είναι ώριμο και μπορεί να γονιμοποιηθεί, συλλέγει το σπέρμα που έχει δώσει ο σύζυγος, προχωράει στη γονιμοποίηση στο εργαστήριο και την επόμενη ημέρα γνωρίζει αν γονιμοποιήθηκε. Στη συνέχεια είτε μεταφέρεται στη μήτρα, είτε καταψύχεται, ως γονιμοποιημένο ωάριο, μέχρι να μαζευτούν και άλλα με την ίδια τεχνική και να μεταφερθούν όλα μαζί. Σε αυτήν τη δεύτερη περίπτωση, τα γονιμοποιημένα ωάρια αποψύχονται, ελέγχεται πόσα επιβίωσαν και μετά ο γιατρός μεταφέρει –αν υπάρχουν πολλά– όσα επιτρέπει ο νόμος, τρία δηλαδή. Στη συνέχεια, η γυναίκα παίρνει μια ποσότητα προγεστερόνης (όπως θα έπαιρνε μια γυναίκα που έχει μείνει έγκυος φυσικά και είχε μια αποκόλληση-αιμορραγία), ενδεχομένως και κάποια ακόμη φάρμακα, ανάλογα με την κάθε περίπτωση (θα κριθεί από εξετάσεις αίματος). Αυτό γίνεται μέχρι να βγει θετικό το τεστ εγκυμοσύνης. Από εκεί και πέρα οι αποφάσεις λαμβάνονται ανάλογα με την έκβαση της εγκυμοσύνης.